Innihald
Vörđur viđ veginn. Ingólfur Gíslason, lćknir rekur ćvi sína.
Ingólfur Gíslason var bláfátćkur bóndasonur, fćddur 1874 og uppalinn ađ Ţverá í Fnjóskadal. Hann lýsir skemmtilega í minningabók sinni, Lćknisćvi, ćskuárunum, námi í Menntaskólanum í Reykjavík og síđan Lćknaskólanum og kennurum ţar, Guđmundunum ţremur. Eftir útskift í febrúar 1901 vann hann um voriđ á sjúkrahúsum í Kaupmannahöfn og var skipađur hérađslćknir í Reykjadal í Ţingeyjarsýslu í ágúst sama ár. Ekki leiđ á löngu ţar til hann 2. ágúst fékk ađ reyna á eigin skinni hćttuna af ţví ađ veikjast af botnlangabólgu úti á landsbyggđinni: „Ég varđ sjálfur eitt af fyrstu og erfiđustu viđfangsefnunum í ţeirri grein norđanlands,“ segir hann. Eftir fjögurra daga kölduköst, lítt ţolandi kvalir og nokkuđ háan hita var lagt af stađ međ hann í kistu á kviktrjám: „Settir voru plankar á hliđ tveggja, stilltra hesta og kista međ sjúklingnum sett ţversum á trén. Tveir hraustir menn gengu og studdu kistuendana og ţriđji mađur reiđ eđa gekk á undan og teymdi. Ég lá í kistunni, hreyfingin var ónotaleg og ţrautin óx, en til allrar hamingju held ég, ađ ég hafi veriđ hálf međvitundarlaus međ köflum.“ Fyrra daginn var fariđ yfir Reykjaheiđi og gist um nóttina ađ Hálsi í Fnjóskadal, og seinni daginn „ferjađ yfir Fnjóská, sem ţá var óbrúuđ, og svo haldiđ eftir bröttum, ósléttum, krókóttum vegi yfir Vađlaheiđina niđur ađ sjó hjá Veigastöđum, ferjađ yfir Eyjafjörđ og kistan loks borin af bryggjunni á sjúkrahúsiđ. Mun ţađ ferđalag hafa minnt á líkfylgd, ţví góđgjarnir og hjálpsamir menn komu ţarna til ađstođar, hjálpuđu til ađ bera, en ađrir fylgdust međ eins og gengur.“ Guđmundur Hannesson og Steingrímur Matthíasson nýútskrifađur skáru hann svo upp og Matthías Einarsson nemandi svćfđi. Nú tóku viđ blóđuppköst, hita- og svitaköst og loks var hann borinn út af sjúkrahúsinu 9. desember og vóg ţá 40 kg. Ţetta mun hafa veriđ fyrsti botnlangaskurđurinn á Íslandi.
|
