Contents:
Bósa saga og Herrauðs. Árni Björnsson bjó til prentunar og ritar inngang. Myndskreyting eftir Audun Hetland.
Einn dag kómu þeir at húsbæ einum. Þar stóð karl úti ok klauf skíð. Hann heilsar þeim ok spyrr þá at nafni. Þeir sögðu til it sanna ok spurðu, hvat karl hét, en hann kveðst heita Hóketill. Hann sagði þeim til reiðu nætrgreiða, ef þeir vildu, en þeir þágu þat. Karl fylgir þeim til stofu, ok var þar fámennt. Húsfreyja var við aldr. Dóttur áttu þau væna, ok dró hún klæði af gestum, ok váru þeim fengin þurr klæði. Síðan váru handlaugar fram látnar, ok var þeim reist borð ok gefit gott öl at drekka, ok skenkti bóndadóttir. Bósi leit oft hýrliga til hennar ok sté fæti sínum á rist henni, ok þetta bragð lék hún honum.
Um kveldit var þeim fylgt at sofa með góðum umbúningi. Bóndi lá í lokrekkju, en bóndadóttir í miðjum skála, en þeim fóstbræðrum var skipat í stafnsæng við dyrr utar. En er fólk var sofnat, stóð Bósi upp ok gekk til sængr bóndadóttur ok lyfti klæðum af henni. Hún spyrr, hverr þar væri. Bósi sagði til sín.
"Hví ferr þú hingat?" sagði hún.
"Því, at mér var eigi hægt þar, sem um mik var búit," ok kveðst því vilja undir klæðin hjá henni.
"Hvat viltu hér gera?" sagði hún.
"Ek vil herða jarl minn hjá þér," segir Bögu-Bósi.
"Hvat jarli er þat?" sagði hún.
"Hann er ungr ok hefir aldri í aflinn komit fyrri, en ungan skal jarlinn herða."
Hann gaf henni fingrgull ok fór í sængina hjá henni. Hún spyrr nú, hvar jarlinn er. Hann bað hana taka milli fóta sér, en hún kippti hendinni ok bað ófagnað eiga jarl hans ok spurði, hví hann bæri með sér óvæni þetta, svá hart sem tré. Hann kvað hann mýkjast í myrkholunni. Hún bað hann fara með sem hann vildi. Hann setr nú jarlinn á millum fóta henni. Var þar gata eigi mjök rúm, en þó kom hann fram ferðinni. Lágu þau nú um stund, sem þeim líkar, áðr en bóndadóttir spyrr, hvárt jarlinum mundi hafa tekizt herzlan. En hann spyrr, hvárt hún vill herða oftar, en hún kvað sér þat vel líka, ef honum þykkir þurfa.
Greinir þá ekki, hversu oft at þau léku sér á þeiri nótt, en hins getr, at Bósi spyrr, hvárt hún vissi ekki til, - "hvert at leita skyldi at gammseggi því, sem vit fóstbræðr erum eftir sendir ok gullstöfum er ritat utan."
Hún kvaðst eigi minna mundu launa honum gullit ok góða nætrskemmtan en segja honum þat, sem hann vill vita, - "en hverr var þér svá reiðr, at þik vill feigan ok senda þik forsending?"
"Eigi gengr illt til alls, ok verðr engi frægr af engu," segir hann, "eru þeir ok margir hlutir, at oft snúast til gæfu, þó at háskasamliga sé stofnaðir."
|
