Bókin - netbókabúð

Sagan af Ara Fróðasyni og Hugborgu konu hans # 67144 [Forlagsband, kápa]

Verð:	4.900 kr.

Afgreiðslutími:	1-3 dagar, að jafnaði.
Tungumál:	Íslenska
Ástand:	Gott eintak.
Vörunúmer:	#67144

Innihald
Sagan af Ara Fróðasyni og Hugborgu konu hans. Skáldsaga eftir Guðbergur Bergsson.

Þegar rokkarinn minntist á sálina, þá fór að þykkna í poppurunum. Þeir spýttu skýjum úr munninum og hentu grjóti í rokkarann, sem sippaði yfir steinana og skaut þeim af tánum móti himni.
Óttalegt ástand er þetta meðal unglinganna, sagði Inga við Ara Fróðason þegar hún horfði á grjótkastið.
Allt er tónn! svaraði Ari Fróðason. Strákagreyin eru að stofna hljómsveit, og ég var búinn að lána þeim bílskúrinn. Mér var sagt að þeir hafi fengið frægt tilboð frá Hollywood, loforð um að spila í stórmynd. Þess vegna líst mér bærilega á piltana. Eflaust sigra þeir tindinn og komast á toppinn í poppheiminum. Það er stórhugur í strákunum, á alþjóðamælikvarða. Þeir eru vísir með að geta verslað með sjálfa sig eins og gulrófur.
Er poppheimurinn ekki orðinn afskaplega víðáttumikill? spurði Inga. Mér heyrist það að hann hljóti að vera stærri en heimurinn sem við lifum í. Þá á ég við þriðja heiminn líka, bætti hún við og hló; og hinn heiminn í þokkabót.
Samt má leggja veröldina eins og hund að fótum sér, ef vilji er fyrir hendi, sagði Ari Fróðason og lagði annan handlegginn um mittið á Ingu. Samt er að sögn erfiðara að sigra konuna. Í henni er andaheimurinn.
Do, do, go, sagði Inga og sletti í góm þegar hún horfði volgum augum á Ara Fróðason, og hún bætti við:
Til þess þyrfti þrefalda poppstjörnu. Ekkert smástirni uppljómar andaheiminn. En mér virðist sem poppstjörnurnar sem við horfum á hljóti að blikna fyrr eða síðar í regnskúrinni fyrir framan bílskúrinn. Slíkum stjörnum ætti að nægja að leggja undir sig þáttinn Lög unga fólksins í útvarpinu, en hyggja ekki á utanför, til að bíða og híma fyrir utan hina fjölmörgu bílskúra Bandaríkjanna.
Helst leit út fyrir að poppararnir hefðu heyrt orð Ingu. Því samstundis var eins og háspennu lífshættu hefði verið hleypt á gríðarstóran rafmagnsgítar. Hátt söng í sjónvarpsloftnetum á húsþökum, og rokkararnir urðu grænir af öfund og blóðrauðir af reiði, þegar tveir gljáandi gítarar þeyttust eins og speglar úr höndum popparanna og stráðu stjörnuglitri og þrumum yfir hverfið. Rúður í næstu húsum nötruðu við gnýinn úr gíturunum, það hrikti í hurðum, líkt og húsin hefðu fengið tannskjálfta.
Það skipti engum togum, gljáandi gítarar hentust upp í gluggann, þar sem Ari Fróðason og Inga stóðu með fléttaðar hendur fyrir aftan bak. Inga hafði næstum horfið inn í ístruna á Ara Fróðasyni. Fæturnir á henni líktust stoðum undir bumbu hans. Gítararnir þutu grenjandi inn um rúðurnar og hefðu eflaust rotað hjúin sem ætluðu að fara að halda framhjá, hefðu snúrurnar á bólunni á botninum á þeim ekki heft frekari för. Margur hefði mátt halda að þarna væru mannýgir gítarar á ferð. Þeir öskruðu eins og naut. Hárið á Ara Fróðasyni reis í strók á höfðinu en gæsarhúð þakti allan skrokkinn á Ingu. Inga og Ari Fróðason fleygðu sér í fáti og ofboði á gólfið og grétu örlitlu vatni úr öðru en augunum. Þannig björguðu þau lífi sínu. Glerbrotum rigndi yfir þau. Síðan endasentust gítararnir aftur niður á götu og ruddu með sér fimm blómapottum í fallinu. En fimmtíu bláir plattar frá Bing og Gröndal héldu velli á veggjunum, ásamt minjagripum frá tíu sólarlöndum og hvers kyns gjafavörum úr gylltu pjátri. En það hringlaði í glingrinu hærra en þótt drekaher hefði kosið frelsið og ruðst út úr bókunum í skinnbandi í bókahillunum og hrist hala og sporð eða þjóin.

Um bókina
Reykjavík. Mál og menning, 1980.