Innihald
Centennial Tales and Selected Poems. By Walter Kirkconnell.
Í Eimreiðinni 72.árg. birtist ritdómur um bók Walters Kirkconnell Centennial Tales. Það er dr. Richard Beck sem skrifar.
Dr. Watson Kirkconnell, er nýlega
lét af störfum sem rektor Acadia háskólans í Wolfville, Nova Scotia,
Canada, er, eins og löngu er kunnugt,
einn hinn ágætasti vinur íslands og
Islendinga í Vesturheimi, og hefur
sýnt það fagurlega í verki með ritstörfum
sínum um íslenzk efni.
Hann er maður víðmenntaður og
óvenjulega mikilvirkur rithöfundur.
Hann er einnig prýðisgott skáld. Þá
ber þess eigi sízt að geta, hve fágætur
tungumálamaður hann er, og þurfa
menn eigi annað en renna augum yfir
umfangsmiklar og fjölbreyttar ljóðaþýðingar
hans, til þess að sannfærast
um það, hvert vald hann hefur á
fjölda mörgum og fjarskyldum tungumálum.
Og er þá komið beint að
þeirri bók hans, sem hér skal dregin
athygli að með nokkrum orðum.
Hún er mikið rit að stærð, yfir 500
bls. í stóru broti, en, eins og segir í
formála hennar, inniheldur hún þó
aðeins innan við helming frumortra
kvæða höfundar og minna en einn
þrítugasta hluta ljóðaþýðinga hans.
Rúmar 120 fyrstu bls. bókarinnar
eru nærri eingöngu ný kvæði, eða öllu
heldur heill kvæðaflokkur, undir heitinu
Centennial Tales, flest ort 1964.
Eru yrkisefnin sótt í sögu Canada, og
kvæðaflokkurinn ortur í tilefni af aldarafmæli
fylkjasambands Canada næsta
ár (1967). Þá eru hér einnig valin
kvæði úr eldri og þekktustu kvæðaflokkum
skáldsins, meðal annars úr
ljóðasagnabálki hans, The Flying Bull
and Other Tales (1940), sem hlaut
mjög lofsamlega dóma á sínum tíma.
Einn frásagnaþáttinn, „The Parson's
Tale of the Gimli Prodigal", lætur
skáldið gerast í íslenzka landnáminu
á þeim slóðum í Manitoba. Söguhetjan,
Ólafur Helgason, er í byrjun
mjög í ætt við hinn glataða son, eins
og fyrirsögn frásagnarinnar ber með
sér, og því illa séður og almennt álitið,
að hans bíði algert skipbrot á ævinnar
leið. Það fór þó annan veg, því að
Olafur innti af hendi þá hetjudáð, þó
að það kostaði líf sjálfs hans, að hann
bjargaði frá drukknun keppinaut sínum
í ástamálum og félögum hans.
Ekki veit ég annað en að frásögn þessi
sé skáldskapur einn, en hressileg er
hún og hreimmikil. Sigrún hét hún,
sú hin fagra mær, sem Ólafur unni,
og sérstaklega skemmtilegt er það, að
dr. Kirkconnell lætur hann yrkja til
hennar þessa hringhendu:
Sigrun only do I sigh for,
Sadly raoan my low estate,
Sick and lone, true life I cry for.
Love atones my evil fate!
Er það sannarlega vel a£ sér vikið,
að fara svo högum höndum um þann
fræga íslenzka bragarhátt á erlendri
tungu.
En fleira er það í þessari bók, sem
fsland snertir sérstaklega, og skal þar
fyrst getið hinnar fögru ljóðkveðju
höfundar til íslands Alþingishátíðarárið
(„Althing, 1930"), en henni sneri
dr. Sigurður Júlíus Jóhannesson ágætlega
á íslenzku (Sjá Ljóð hans, Reykjavík
1950).
í þessari nýju bók dr. Kirkcomiells
er einnig víðtækt úrval úr ljóðaþýðingum
hans, er áður höfðu komið í
eldri þýðingasöfnum hans, meðal
þeirra eru eftrfarandi þýðingar hans
úr íslenzku: „Þrymskviða". „Tristrams
kvæði", „Hvar eru fuglar, þeir á
sumri sungu", eftir Steingrím Thorsteinsson,
„Þó þú langförull legðir",
eftir Stephan G. Stephansson, „Ég
sigli í haust", eftr Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi, kaflar úr „Á ferð og
flugi", eftir Stephan G., „Gamla húsið",
eftir Kristinn Stefánsson, „Býflugnaræktin",
eftir Guttorm J. Guttormsson,
og „Sumarlok", eftir Einar PJónsson.
Nokkrar vísur eru felldar Úr
í sumum þessum kvæðum. Loks eru
hér þýðingar tveggja lausavísna eftir
þá Stephan og Guttorm. Yfirleitt eru
kvæði þessi vel þýdd og svvm þeirra
ágætlega.
Rík skáldgáfa dr. Kirkconnells, sem
löngu er viðurkennd af kanadiskum
og öðrum ritdómurum, lýsir sér vel í
frumortu kvæðunum í þessari bók;
ljóðaþýðingar hans bera einnig vitni
mikilli leikni hans í meðferð ensks
máls, sem oft er með hreinasta snilldarbrag.
Bókin er hin prýðilegasta að ytn
búningi; aftan við hana er skrá yfir
frumortar og þýddar ljóðabækur höfundar,
og mörg þau tímarit, sem birt
hafa kvæði hans.
|
