Innihald
Höll sumarlandsins. Skáldsaga eftir Halldór Kiljan Laxness.
Frumútgáfa.
Lofaðu mér að koma við höndina á þér, sagði hún og kom við hina laungu hönd hans, hallaði sér ífram yfir hendur hans og kom við hann bæði í lófanum og á handarbakinu; ég hef aldrei á ævi minni séð svona hönd. Manstu um nóttina heima í Kömbum, þegar við sátum í túninu og þú lagðir höfuðið hérna, - og benti á staðinn þar sem hann hafði lagt höfuðið. Hann gat als ekki skilið hvernig sér hefði dottið í hug að leggja höfuðið þarna, og leit undan. Hún sagði: Það er ekki satt sem hann Reimar sagði um sex menn. Ég var einusinni bara ósköp lítið með manni, og þá var ég næstum krakki. Í heilan vetur á eftir var ég einráðin að drepa mig. En svo fór ég að sjá inní annan heim. Síðan hef ég bara séð inní annan heim. Þér er alveg óhætt að trúa því einsog guð er uppyfir okkur að ég tala satt. Heyrðu, er satt að það sé eitthvað á milli þín og flennunnar á Fögrubrekku? Hún er eingin flenna, sagði hann stillilega, en varð fölur við og það var eitthvað innaní honum sem fór að titra. Er hún ekki flenna, jæa úr því þú segir það, þá er áreiðanlegt að þú sefur hjá henni á næturnar einsog allir segja. Nei. Það er ekki satt. Af hverju var hún þá að senda mér tóninn? Ég veit það ekki. Af hverju segirðu ekki neitt, sagði hún. Hvað á ég að segja? Æ ég veit það ekki, sagði hún og kastaði til höfðinu og gretti sig óþolinmóð. Djöfull ertu leiðinlegur og fjandann er ég að gera hjá þér. Við mættumst á veginum, sagði hann. Nei, sagði hún, það er lýgi, ég var að leita að þér. Þú varst eina manneskjan á eigninni, sem mig lángaði að hitta, það er af því þú hefur hár og augu og hendur sem minnir mig á eitthvað sem ég hef ekki hugmynd um hvað er. Og af því ég hef vakið þig uppfrá dauðum. Ég vonaði að þú mundir hjálpa mér í dag, því ef það verður ekki í dag, - heyrðu, mig lángar svo að spyrja þig að einu.
|
