Innihald
Íslensk bókmenntasaga I. Guðrún Nordal, Sverrir Tómasson og Vésteinn Ólason eru höfundar. Fjallað er um Íslendingasögurnar, baksvið sagnanna og stöðu þeirra meðal annarra bókmennta. Einnig er fjallað um trúarlegar bókmenntir og áhrif siðaskiptanna á íslenskar bókmenntir. Reykjavík. Mál og menning, 1992.
Íslensk bókmenntasaga II. Böðvar Guðmundsson, Sverrir Tómasson Torfi H. Tulinius. Vésteinn Ólason ritstjóri. Fjallað um tímabilið frá um 1200, þegar Íslendingaþættir og Íslendingasögur urðu til, fram til um 1700. Nokkur skörun er í tíma við fyrsta bindi bókmenntasögunnar til að halda þræði í sögu einstakra bókmenntagreina. Reykjavík. Mál og menning, 1993.
Íslensk bókmenntasaga III. Halldór Guðmundsson ritstýrði. Höfundar efnis eru: - Árni Ibsen, Gísli Sigurðsson, Matthías Viðar Sæmundsson, Páll Valsson, Silja Aðalsteinsdóttir og Viðar Hreinsson.Fjallað er um tímabilið frá 1750 til 1918. Hér segir frá upplýsingarmönnum og eldklerkum, útgáfustarfi Magnúsar Stephensens og yrkingum Jóns Þorlákssonar. Auk þess eru ítarlegir kaflar um Fjölnismenn. Reykjavík. Mál og menning, 1996.
Íslensk bókmenntasaga IV. Árni Sigurjónsson, Dagný Kristjánsdóttir, Halldór Guðmundsson, Jón Yngvi Jóhannsson, Magnús Hauksson Silja Aðalsteinsdóttir. Guðmundur Andri Thorsson ritstjóri. Í þessu fjórða bindi Íslenskrar bókmenntasögu er fjallað um íslenska sagnagerð fyrstu áratugina eftir að Ísland varð fullvalda ríki 1918; um sögur Halldórs Laxness, Gunnars Gunnarssonar, Þórbergs Þórðarsonar og margra fleiri rithöfunda sem sendu frá sér sögur á þessum tíma. Þá eru hér ítarlegir kaflar um íslenskan kveðskap á sama tímabili þar sem fjallað er um Davíð Stefánsson, Tómas Guðmundsson, Jóhannes úr Kötlum, Guðmund Böðvarsson og fleiri skáld sem glímdu mörg við nýja tíma og nýtt form. Sérstakur þáttur er einnig um þjóðlegan fróðleik og alþýðlega sagnaritun á 19. og 20. öld þar sem þeim vinsælu bókmenntum eru gerð rækileg skil. Þessu bindi lýkur síðan á afar ítarlegri úttekt á íslenskri sagnagerð frá heimsstyrjöldinni síðari og fram um 1960 þar sem farið er í saumana á verkum þeirra rithöfunda sem mest áhrif hafa haft á íslenskar bókmenntir – en líka fjallað um barnabækur og önnur verk sem sum hver hafa óverðskuldað fallið í skuggann. Reykjavík. Mál og menning, 2006.
Íslensk bókmenntasaga V. Árni Ibsen, Dagný Kristjánsdóttir, Jón Yngvi Jóhannsson, Magnús Þór Þorbergsson, Margrét Tryggvadóttir, Matthías Viðar Sæmundsson, Silja Aðalsteinsdóttir. Guðmundur Andri Thorsson ritstjóri. Í þessu fimmta og síðasta bindi Íslenskrar bókmenntasögu er fjallað ítarlega um flesta þætti íslenskra bókmennta frá miðri 20. öld og allt til aldarloka. Hér er sjónum beint að formbyltingu og módernisma í ljóðagerð og sagt frá hatrömmum átökum um ljóðformið. Einnig er fjallað um sögur Thors Vilhjálmssonar, Guðbergs Bergssonar og Svövu Jakobsdóttur sem boðuðu nýja tíma en verk þeirra og fleiri sagnahöfunda ollu líka miklum deilum. Í þessu bindi er sömuleiðis rækileg og tímabær umfjöllun um íslenska leikritun allt frá 1918 fram til aldamóta og sérstakur kafli um íslenskar barnabækur síðustu áratuga. Þá er hér gerð ítarleg grein fyrir ljóða- og sagnagerð á Íslandi eftir 1970 og reifaðar hinar ýmsu stefnur sem þá urðu áberandi; nýraunsæi, fantasíu, uppreisn og póstmódernisma. Loks segir frá því sem kalla má blómaskeið skáldsögunnar í aldarlok og öllum helstu höfundum sem þar koma við sögu gerð nokkur skil. Reykjavík. Mál og menning, 2006.
|
